Szkoła Podstawowa w Białutach jest jedną z trzech szkół podstawowych położonych w gminie Iłowo - Osada. Uczęszczają do niej dzieci zamieszkałe w Białutach i Napierkach.
        Obecnie do szkoły uczęszcza 38 uczniów, którzy uczą się w 6 oddziałach.
        W szkole uczy 12 nauczycieli, w tym 4 niepełnozatrudnionych. 
        W skład bazy lokalowej wchodzą: 5 izb lekcyjnych, pracownia komputerowa z dostępem do Internetu, sala do ćwiczeń gimnastycznych, biblioteka.

Organ prowadzący szkołę:

Gmina Iłowo - Osada
 

Historia szkoły
(spisana według wspomnień długoletniego nauczyciela,
kierownika tej szkoły - pana Jana Menderskiego)

        Do 1939 roku dzieci z Białut uczyły się w małej szkółce, która znajdowała się na placu przy kościele katolickim. Ta placówka oświatowa składająca się z dwóch części – murowanej i drewnianej nie była w stanie zaspokoić potrzeb dzieci, które uczyły się w złych warunkach lokalowych. Izba lekcyjna mieściła się w części murowanej pokrytej blachą, natomiast dołączony budynek drewniany pokryty strzechą przeznaczony był na mieszkanie dla nauczyciela. Druga z sal lekcyjnych znajdowała się w pomieszczeniu wynajętym u gospodarza. W 1927 roku 72 dzieci uczyło 2 nauczycieli byli to panowie Romanowski i Józef Menderski, ten ostatni po trzech latach pracy przeszedł do szkoły w Dźwierzni.

        Na skutek wiosennych roztopów, fundamenty starej szkoły były co roku podmywane przez wodę spływającą z pobliskich pól, co groziło jej zawaleniem. W związku z tym, 1937 roku władze oświatowe postanowiły wybudować w Białutach nową szkołę usytuowaną przy kościele ewangelickim. Ponieważ gmina Iłowo bez pomocy z zewnątrz nie mogłaby podołać zadaniu budowy takiego obiektu, zwrócono się o pomoc do Towarzystwa Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych. W niespełna rok, dzięki staraniom miejscowej ludności, lokalnych władz i znaczącym wkładzie pieniężnym Towarzystwa Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych, budynek szkolny był ukończony. Ta jednopiętrowa o dużej powierzchni szkoła posiadała na parterze dwie duże klasy z korytarzem, na piętrze natomiast mieszkania przeznaczone dla nauczycieli.

        24 września 1938 roku mieszkańcy Białut uczestniczyli w prawdziwym święcie, jakim było poświęcenie nowo wzniesionego budynku szkolnego. Sprawa ta nabrała szerokiego rozgłosu, a przebieg budowy i uroczystości szeroko opisała ówczesna prasa.

        Wiosną i latem 1939 roku trwały przygotowania do rozpoczęcia nauki w nowej szkole, która miała się rozpocząć 3 września. Jednak do tego nie doszło, wybuchła wojna. 1 września 1939 roku wojska niemieckie zajęły Białuty. W czasie okupacji w nowej szkole uczyły się dzieci pochodzenia niemieckiego, językiem wykładowym był język niemiecki. Z początkiem 1944 roku budynek szkolny zamieniono na więzienie. W jego piwnicach osadzono więźniów, którzy mieli w pobliskim lesie wykopywać ciała pomordowanych tam osób z obozu działdowskiego. Wykopane ciała palono, a prochy rozrzucano w miejscu gdzie teraz stoi pomnik. Przed ucieczką Niemcy rozstrzelali więźniów z białuckiej szkoły.

        Po wyzwoleniu miejscowości w styczniu 1945 roku przez wojska radzieckie, rozpoczęto ponowne organizowanie szkoły.
        Pierwszymi nauczycielami byli państwo Wysoccy. W powojennej szkole brakowało sprzętów – krzesła, stoliki, szafki zbierano wśród mieszkańców Białut. Po dwóch latach państwo Wysoccy odeszli do szkoły w Prusinowie, na ich miejsce przyszli: pani Więckowska, pan Miłocki i pan Zimnowodzki. W 1948 roku na miejsce pana Miłockiego przyszedł pan Jan Menderski. W szkole uczyły się dzieci w różnym wieku, wszystkie te, które podczas okupacji nie mogły uczęszczać do szkoły. Lekcje odbywały się na dwie zmiany, często w klasach łączonych.